ارز دیجیتال چیست؟

احتمالاً بارها و بارها واژه «ارز دیجیتال» را شنیده‌اید، اما واقعاً به چه معناست؟ در این مقاله به این سوال اساسی که ( ارز دیجیتال چیست ) پاسخ میدهیم. به زبان ساده، ارز دیجیتال نوعی پول است که کاملاً بصورت آنلاین وجود دارد و  تنها به شکل دیجیتال یا الکترونیکی در دسترس است. با استفاده از این نوع ارزها، می­‌توان به سرعت نقل و انتقالات بین­‌المللی بدون محدودیت و هیچ حد و مرزی انجام داد. این نوع ارز شکل فیزیکی واقعی ندارد، اما در یک زنجیره بلوکی روی یک سرور وجود دارد که داده‌های مربوط به تراکنش‌ها را در بلوک‌ها بدون عوامل شناسایی شخصی ذخیره می‌کند.

آنها توسط یک بانک یا سایر موسسات وام دهی سنتی پشتیبانی نمی شوند و تراکنش ها به شدت رمزگذاری شده اند تا اطلاعات شخصی بدون در نظر گرفتن تراکنش انجام شده حفظ شود. با این وجود، نمی توان از آنها برای هر خرید آنلاین استفاده کرد. بیشتر اوقات، آنها به عنوان نوعی سرمایه گذاری خریداری می شوند تا به عنوان وسیله ای برای خرید مطمئن از فروشگاه های آنلاین. گرچه در برخی از انجمن‌های آنلاین مانند سایت­‌های بازی یا شبکه­‌های اجتماعی نیز می‌­‌توانند مورد استفاده قرار گیرند.

کریپتوکارنسی به چه معناست؟

کریپتوکارنسی (Cryptocurrency) متشکل از دو کلمه کریپتو به معنی رمزنگاری (crypto) و کارنسی به معنی ارز (currency) است. رمزارز (ارز رمزپایه یا ارز رمزنگاری شده)، یک ارز دیجیتال یا ارز مجازی است که از علم رمزنگاری برای امنیت شبکه و معاملات استفاده می‌­کند. به دلیل این ویژگی امنیتی، جعل این نوع ارزها دشوار و تقریباً غیرممکن است.

تفاوت رمزارز و ارز فیزیکی:

کریپتوکارنسی نوع نسبتا جدیدی از پول است که به روشی کاملاً متفاوت از ارز سنتی که همه ما هر روز استفاده می کنیم عمل می کند. اساسی ترین تفاوت این است که این ارز منحصراً یک ارز مجازی است، به این معنی که هیچ سکه یا اسکناس فیزیکی ارز دیجیتال وجود ندارد که بتوانید در جیب خود نگه دارید. اما فقط ماهیت دیجیتالی آنها و نحوه انتشار آنها نیست که ارزهای دیجیتال را از ارزهای معمولی متمایز می کند. تفاوت های دیگری نیز وجود دارد که در ادامهاین مقاله به ان اشاره خواهیم کرد.

مقررات:

سیستم مالی جهانی برای قرن ها بر اساس ارزهای فیات مختلف (مانند دلار) استوار بوده است و اکثر کشورها مجموعه ای کامل از قوانین و شیوه های اساسی برای تنظیم استفاده از آنها را دارا میباشند. با این حال، ارزهای دیجیتال تا حد زیادی یک بازار غیرقابل تنظیم است، و حتی زمانی که مقررات وجود داشته باشد، ممکن است بسته به حوزه های قضایی متفاوت باشد.

سرعت و هزینه:

ارسال و تکمیل تراکنش های برون مرزی با استفاده از ارز دیجیتال بسیار سریعتر از استفاده از سیستم بانکی قدیمی است. در مقایسه با استفاده از ارز فیات، به جای چند روز کاری، تراکنش‌ها می‌توانند در عرض چند دقیقه انجام شوند، اغلب با کسری از هزینه.

عرضه:

پول فیات عرضه نامحدودی دارد. این بدان معناست که دولت‌ها و بانک‌های مرکزی آزادند تا در زمان‌های بحران مالی، ارز جدید را به دلخواه خود چاپ کنند. با این حال، ارزهای دیجیتال معمولاً دارای یک عرضه قابل پیش بینی هستند که توسط یک الگوریتم تعیین می شود. بسیاری از ارزهای رمزنگاری شده برای گنجاندن محدودیت عرضه کدگذاری شده‌اند (اگرچه برخی چنین نیستند). به عنوان مثال، بیت کوین – اولین ارز دیجیتال جهان و بزرگترین ارز دیجیتال از نظر ارزش بازار – دارای حداکثر عرضه 21 میلیون توکن است که با نرخ ثابت و قابل پیش بینی منتشر می شود. این بدان معناست که وقتی تعداد بیت کوین در گردش به 21 میلیون رسید، پروتکل انتشار سکه های جدید را در گردش متوقف می کند.

تغییرناپذیر بودن:

برخلاف تراکنش‌های مربوط به ارزهای فیات، همه تراکنش‌های رمزنگاری تکمیل‌شده دائمی و نهایی هستند. معکوس کردن تراکنش‌های رمزنگاری پس از اضافه شدن به دفتر کل، عملاً غیرممکن است.